Ik heb een denkbeeldig lijstje in mijn hoofd: mijn (onbewuste) negatieve gedachten. Het voelt zwaar en donker. Het staat vol met alles wat MOET. De vraag is echter, van wie moet het?
Ik voel me verantwoordelijk en tegelijkertijd vraag ik me af: ben ik goed genoeg om dit allemaal te dragen? Ik wil er graag zijn voor mijn man, mijn kinderen, mijn familie en vrienden. Ik zorg dat ik er voor een ander ben, ik help graag. Alleen vergeet ik om stil te staan bij wat ík voel en denk. Wat ik zelf nodig heb. Iedere keer lijkt er een vraag van een ander te komen, die ik graag beantwoord. De ander die blijkbaar hoger op mijn prioriteitenlijst staat dan ikzelf. Ga ik onbewust over mijn grenzen? Zie ik nog niet wat ik heb te leren?
Mis ik signalen, boodschappen die mijn kinderen, mijn lijf, mijn omgeving me toesturen? Sta ik er bij stil? Dat doe ik pas op het moment dat de pijn in mijn lijf ondraaglijk is. Ik schrik ervan en word gedwongen tot niets doen. Nu pak ik mijn rust, krijg ik hulp en begeleiding. Het lijkt weer te gaan. Ben ik klaar om mijn verantwoordelijkheden te dragen, of niet? Ik negeer de (onbewust) negatieve gedachten in mijn hoofd, het negatieve gevoel in mijn lijf. Is de tijd er al rijp voor? Uiteindelijk luister ik wél naar mijn lijf. Hoe staat het ervoor? Doordat ik fysieke pijn ervaar, blijkt het een illusie dat ik er klaar mee ben.
Wat kan ik doen?
Wat zie ik over het hoofd?
Wat mis ik?
Wat heb ik te leren?
Al gauw kom ik bij de bedrijfsarts, die me vertelt de rust op te zoeken, alleen met mezelf. Afleiding van andere mensen en/of dingen te vermijden.
Het blijkt de gouden tip.
Hier begint mijn reis naar binnen, het contact met mezelf. Een reis die me veel zelfkennis oplevert en waar ik leer te voelen, te erkennen,dát te accepteren wat er is.
Langzamerhand leer ik de signalen van mijn lijf te herkennen, te erkennen, de boodschappen van mijn kinderen te ‘lezen’, die als een spiegel werken. Ik leer te luisteren naar deze signalen en boodschappen, die zij mij indirect willen vertellen. Ik leer om stil te staan bij mijn pijn, gevoelens van angsten, verdriet, boosheid, (lichamelijke) pijn. Ik sta pijn toe in plaats van de pijn te verstoppen en/of ervoor te vluchten door me te laten afleiden door andere zaken. En ik leer uiteindelijk ook wat voor invloed mijn (negatieve) gedachten hebben op de (negatieve) gevoelens die ik ervaar en welke uitwerking dit heeft op mijn lijf. Ik ervaar de connectie die er bestaat tussen mijn emoties, mijn gedachten en mijn fysieke gesteldheid.
Stapje voor stapje ga ik door mijn eigen pijn en verdriet. Ik verwerk delen uit mijn verleden, die ver weg gestopt zaten en ik leer oude patronen los te laten. De vragen die mij helpen zijn: Wie wil ik zijn? Wat kan ik? Waar wil ik voor kiezen? Door mezelf en anderen te vergeven voor hetgeen ik me niet bewust was, voel ik de last van me afvallen. De ‘last’op mijn rug, schouders en nek wordt iedere dag lichter en lichter. De pijn in mijn lijf verdwijnt stukje bij beetje en ik kan me steeds gelukkiger voelen. De groei en ontwikkeling in mezelf gaat met vallen en opstaan. Iedere dag leer ik om me nóg lichter te kunnen voelen, om nóg meer los te kunnen laten. Steeds meer geluk in mijn leven toe te laten. Hiermee wil ik graag een voorbeeld zijn voor mijn kinderen.
Richt je op zaken die écht van belang zijn in het leven. Wat is voor mij belangrijk, in mijn leven? Ik creër graag een gezonde en gelukkige relatie met mijn man en kinderen. Dat is voor mij de basis, daar kies ik heel bewust voor. Evenals het contact maken met mezelf. Te voelen wat ik nodig heb. Inmiddels weet ik dat dat heel goed helpt bij het creëeren van een gezonde en gelukkig relatie met mijn geliefden. Mijn kinderen laten mij zien of het (nog) goed gaat.
Heel bewust vang ik de signalen, de boodschappen op, die mijn kinderen mij geven. Ik luister naar mezelf en leer nog iedere dag. Na regen komt zonneschijn en achter de regenboog vind ik iedere keer de pot met goud. Het geeft mij voldoening als ik daar andere mensen bij kan helpen. Dat doe ik dan met net zoveel liefde. Zodra je leert te luisteren, ontstaan er mogelijkheden om geluk te ervaren. Al vergt dat aandacht en liefde, ik vind dat het dubbel en dwars waard is. Ik ervaar Groot Geluk en kan mezelf en anderen met meer gemak geven wat nodig is als het leven tegen lijkt te zitten. Er ontstaan steeds weer leermomenten waar ik veel van kan opsteken.
Liefs Lisa