Een ouder voelde zich veilig om contact met mij op te nemen en gaf mij advies over wat goed en fout is wat ik deelde. Een vriendelijke mail met goede bedoelingen. Wow, wat fijn dat deze ouder dat durft te doen. Ik blijk benaderbaar en iemand te zijn, die open staat voor respons. Dat klopt…. Gedeeltelijk. Ik wil iemand zijn bij wie je je veilig voelt en die benaderbaar is. Wat ik niet wil, is dat ik adviezen krijg waar ik niet om heb gevraagd. Daar ligt voor mij een grens. Een grens waarbij ík mij veilig voel om helemaal mezelf te kunnen zijn. Wat zorgt nu eigenlijk voor veiligheid bij je kind?
Dit vraagt om verder onderzoek…
Nu ik advies krijg, kan ik er net zo goed even naar kijken. Is het een advies waar ik iets mee wil? Ik voel bij mezelf na en kom tot de conclusie dat ik er niets mee wil, ik laat het weer los. Ergens blijft het hangen, ik raak het niet kwijt. Blijkbaar zit er een boodschap in die mij iets wil vertellen. Deze keer besluit ik met je te delen wat deze boodschap mij te vertellen heeft.
Deze ouder raakte in verwarring door de fouten die ik kan maken tijdens het schrijven. Mijn spelling laat af en toe te wensen over. Ik weet dat ik hier hulp voor kan vragen, maar soms ben ik lekker eigenwijs en luister ik niet naar het (kritische) stemmetje in mijn hoofd. Ik deelde mijn laatste inspiratiemail én blog zonder controle.
Het gevoel van verwarring, herken ik ook in mezelf. Ja, ik ben ook weleens in de war gebracht. Dat voelde vervelend aan. Het bracht me onrust, die onwetendheid wat te moeten doen, dat voelde naar. Ik begrijp deze gevoelens goed, de onrust die het niet weten met zich mee brengt.
Voor mij voelde het schaamteloos delen heerlijk vrij en ik wist mij veilig en gesteund dat ik dit kan doen. Mijn cliënten en supporters weten namelijk dat ik hen heel goed help met waar het in de kern over gaat. En dat gaat niet over deze details in het leven.
Zij die op een onaangename manier geraakt worden door de ‘fouten’ van anderen, die vinden je er iets van. Zij voelen het als hun plicht om te reageren op een ‘fout’ en merken niet dat dit pijnlijk is. Zij merken niet dat zij beperkt zijn om op deze éne manier te reageren, en zijn ook veeleisend naar zichzelf. Ken jij dit? Ik wel!
Het kritische stemmetje, waar ik mezelf afwijs of waar ik veeleisend kan zijn. Zou het kunnen dat er een aspect in jou is afgewezen door de keuzes die je maakte. waar je ooit werd afgekeurd door een ouder of leraar in je omgeving? Wie heeft jou ooit de les gelezen en zijn deze oordelen en overtuigingen waar voor jou?
Zodra ik me bewust ben van het kritische stemmetje, sta mezelf toe om imperfect te zijn en er het beste van te maken. Mijn kinderen vinden zo’n voorbeeld een verademing. Het geeft hen ruimte om fouten te maken, zonder afwijzing en afkeuring. Ruimte om te groeien, mét vallen en opstaan. Zij weten dat ze NIET perfect zijn én dat ze UNIEK zijn met hun kwaliteiten. De mogelijkheden die zij hebben, benutten ze om zichzelf te verrijken. En ja, af en toe wijken ze af, omdat dat kan en soms zelfs prettig is.
Ben jij de ouder bij wie het kind zich veilig voelt om alles te bespreken? Durf jij eerlijk te zijn over je onzekerheden en ongemakken of merk je dat het onveilig voelt om jezelf zo te laten zien?
Ik weet dat er op sommige gebieden aardig wat moed voor nodig is om je kwetsbaar op te stellen. Dat je bang bent dat je faalt, je jezelf schaamt dat je het niet weet. Deze gevoelens ken ik allemaal, omdat ik dat zelf heb ervaren.
Ooit maakte ik mij zorgen over mijn kinderen. Over hun emoties, lichamelijke klachten en leerproblemen. De hulp die ik heb gezocht en de investering die ik hierin heb gedaan, heeft ervoor gezorgd dat ik nu een heel andere kijk op mijn kinderen heb.
Mijn kinderen weten dat ik ze bij me terecht kunnen en alles mogen bespreken. Ik weet wat goed en nodig is om hen te geven wat zij nodig hebben om zich veilig te voelen, zodat ze open en eerlijk durven zijn. Ook als ze weten dat ik het niet eens ben met de keuzes die ze maken. Het oordeel-loos kunnen luisteren, geeft ons gezin rust, ruimte, energie, harmonie, vertrouwen, plezier en geluk.
Ik wens dat je er als ouder BENT voor je kind en dat hij zich veilig bij je weet met ALLES wat er is. Geef aandacht aan wat er goed gaat, en leg daar de focus op. Richt je blik vooral op de zaken die je voor elkaar hebt gekregen en sta daar bij stil.
Wees eerlijk en oprecht naar jezelf én je kind met alles wat er is. Geef je grens duidelijk aan vanuit rust. Bied je kind een richtlijn, zodat ze zich gesteund voelen. In onderstaande link lees je meer over keuzes maken.
hier
Zeg wat je doet en doe wat je zegt, wees congruent. Luister naar wat jezelf nodig hebt. Dát is waar het naar mijn idee om gaat in het leven. We zitten samen in een leerproces en iedere dag groeien we. Alles is hierbij oké!
Mocht je nog eens een blog of inspiratiemail ontvangen met spellingsfouten. Dan hoop ik dat je een glimlach op je gezicht voelt en je herinnert dat ik ook jou de ruimte gun om je imperfecties toe te laten. Dat je je verwachtingen, je kritische stemmetje en soms veeleisende houding even kan laten voor wat het is. Wow, dat voelt fijn, toch?
Zou je een plek willen vinden waar je helemaal jezelf mag zijn en waar er oordeel-loos naar je wordt geluisterd, dan kun je contact opnemen om vrijblijvend kennis te maken en te onderzoeken wat ik voor je kan betekenen.
Ik wens je een thuis, waar je je veilig voelt om jezelf te zijn.
Liefs Lisa
P.S. Wil jij je kind helpen om van de last af te komen, maak een vrijblijvende afspraak voor een spiegelgesprek. Mail – door een klik deze link – met in het onderwerp ‘spiegelgesprek aanvragen’ en ik mail je terug om een 30 min belafspraak met je te maken.