Iedere dag stoeien en last hebben van irritaties, ik ben klaar met het pubergedrag. Luistert mijn kind niet meer naar me? Het vertrouwen in haar verlies ik. Mijn dochter doet haar eigen ding en houdt zich niet aan afspraken. Te lang achter de schermen, s ’avonds langer doorlezen in bed, later thuiskomen dan we hebben afgesproken. Steeds weer die smoesjes, bah ik heb er genoeg van.
Een poosje aanvaard ik deze houding. Ik ben me ervan bewust en blijkbaar is dit nodig. Herken ik dit pubergedrag bij mezelf? Ja, ik heb soms tijd nodig hebben om wat aan te rommelen of juist de boel verbouwen. Lekker eigenwijs doen en af en toe tegendraads gedrag vertonen waar ik zin in hebt. Het gaat wel weer over, of niet? Nee, accepteren kan en wil ik het niet.
Deze situatie even overdenken… Welke 5 stappen helpen nu?
1) Eerst een pas op de plaats.
2) Wat voel je en wat denk je? Helpt het je om het op te schrijven om hier achter te komen?
3) Aanvaard gewoon wat er speelt. Laat het handelen nog even wachten.
4) Wat zou je wensen, voor jezelf en voor je kind?
5) Wat zou het eerste stapje kunnen zijn dat goed is voor jezelf én voor je kind?
Tijd in de natuur is heilzaam voor mij op dit soort momenten. Nu merk ik dat ik onrustig ben. Uit ervaring weet ik dat het dan geen juiste tijd is om actie te ondernemen. Ik laat het ‘niet weten wat te doen’ er zijn. Op een gegeven moment heb ik de rust en de ruimte om helder te zien wat mijn wensen zijn, waar ik me op wil focussen. Klaar met de afleiding, klaar met het geprut. Ik weet waar ik mee aan de slag wil. De tijd is er rijp voor.
Grappig hoe dat werkt. Nu ik duidelijkheid heb over mijn eigen bezigheden, weet ik wat mijn 12- jarige dochter nodig heeft. Ik herpak mijn verantwoordelijkheid als opvoeder op, klaar met mijn pubergedrag. Iedere dag is er een nieuwe kans om opnieuw te beginnen. Of is het een logisch gevolg?
In gesprek met mijn jongste dochter beginnen we opnieuw. Op een moment waarbij we met z’n tweeën zijn, wordt de afspraak gemaakt dat ze mij een week lang vertelt wanneer ze start en stopt met haar schermtijd. Ook geef ik meer duidelijkheid over de tijden dat het licht uit gaat om te gaan slapen. Ergens bleek er een mis-communicatie te zijn ontstaan.
Het is tijd om het vertrouwen verder op te bouwen. Dit vertrouwen in haar was verminderd, maar dat lag ook aan mijn eigen houding. Ik kreeg er last van, het ergerde me. Nu ik weet wat ze mij (onbewust) vertelt met haar ‘pubergedrag’, kan ik haar de juiste sturing geven die ze nodig heeft. Wat eerst als gezeur overkomt, levert haar nu een goed gevoel op. Zij wil een moeder waar ze van op aan kan. Mijn kind ‘vroeg’ mij om grenzen aan te geven.
Ze wil vertrouwen in haar zelf, al zal ze dat nu niet beseffen. Wat ze weet, is dat zij niet als een klein kind wil worden behandeld. Zij wil meer zeggenschap en vrijheid, zelf kunnen bepalen wat goed is voor haar. Dat gaat haar, net als bij haar zus, lukken. Dit alles begint bij vertrouwen. Ik moet haar vertrouwen geven, net zoals zij mij vertrouwt. Zij heeft geleerd om zich te verzorgen, ze is al aardig zelfstandig. Nu gaan we een stapje verder, naar eigen verantwoordelijkheid.
De veranderingen in haar ontwikkeling zorgen ervoor dat we extra hulp en sturing moeten bieden als opvoeders. Als ik A zeg en B doe, dan gaat het mis. Dus ik zeg A en ik doe A. Nu mag zij dit laten zien dat zij hiertoe in staat is. Ik weet dat zij dit kan en dát voelt zij. Wij weten ook dat het met vallen en opstaan gaat en dat accepteren we allebei.
Het heeft aandacht en tijd nodig, af en toe een goed gesprek van moeder tot dochter. Beide weten we precies waarover dit gaat. Veel woorden zijn overbodig, het vertrouwen groeit, zowel binnen onze relatie als daarbuiten. We leven in een wereld vol tegenstellingen en tegelijkertijd zijn we één. De wereld bestaat uit relaties, letterlijk niets staat los van elkaar. Op iedere actie volgt een reactie. het fijne is dat je invloed kan uitoefenen op de acties die juist voelen voor ons beiden.
Ik laat het haar weten, dat ze goed bezig is om het vertrouwen te vergroten. Het sterkt haar om door te gaan. Ze weet heel goed wat ze wil en dat is de juiste motivatie om door te kunnen zetten. We zijn beiden tevreden en binnen onze relatie verdwijnt de irritatie. Zo mooi om te zien dat de lucht is geklaard. Geen bozige woorden, geen irritaties meer over en weer. Het dwarse gedrag is veranderd naar meer vertrouwen vanuit respect en acceptatie voor elkaar.
Wil jij dit ook?
Heeft je kind weinig zelfvertrouwen en zou je hem meer gunnen? Heeft hij last van bozige buien en dwars ‘puber’gedrag? Luistert hij niet of doet hij juist dat wat jij niet wil. Zijn er problemen met het gedrag, spel, houding, emoties, of op het gebied van leren? Heb je vragen of dilemma’s?
Neem geen genoegen met minder. Het is overbodig, het kan anders als ook jij dat wil. Ik weet dat als jij er klaar mee bent, je me weet te vinden. Wij weten immers beiden dat het ouderschap ons kwetsbaar maakt en dat hulp ons verder brengt in wat we nodig hebben.
Liefs Lisa
P.s. Kun je zelf niet de rust vinden om je even terug te trekken. Maandelijks organiseer ik 4M’s. Maandelijkse Me-time Momenten voor Mama’s. Ben je nieuwsgierig geworden? Lees hier meer over deze avonden waar je welkom bent.