Werk jij ‘binnen’ gezinnen of met (een groep) kinderen? Wil jij het kind verstaan? Staat het kind je na aan het hart? Zou jij het verschil willen maken, zodat je voorbij het opvoeden, voor blijvende verbeteringen gaat zorgen?
Jouw kind neemt afstand van je en wilt niet door jou geholpen of begeleid worden. Je kind rent het liefste van je weg en als dat niet lukt, verzet het zich en laat luidt van zich horen, dat dichterbij niet wenselijk is.
Het ideale plaatje van een harmonieus gezin, dat is waar ik (bijna) mijn hele leven van heb gedroomd. Wat als je wereld er allesbehalve rooskleurig uitziet? Als baby kom je op de wereld in een gezin waar de papa en mama, met de beste bedoelingen, je geven wat zij je kunnen geven. Onbewust én bewust kunnen er diverse zaken spelen binnen gezin (van ooit). Kinderen reageren heel puur en onbevangen en zo heeft ieder kind zijn of haar manier om te kunnen (over)leven.
Na een schooldag weer boos en gefrustreerd thuiskomen. Woede uitbarstingen en frustraties zijn eerder regel dan uitzondering. Je ziet haar onzekerheid en verdriet. Te moe om ‘s avonds in te slapen. Zoveel moeite hebben met de leerstof op school, dat de spanningen dagelijks kunnen oplopen… je voelt je machteloos met een ongelukkig kind, dat niet lekker in haar vel zit.
Herkenbaar?
Sophie zit in een nieuwe groep. Deze leerling wil er graag bij horen en probeert aansluiting te vinden. Ze haalt alles uit de kast om bij haar nieuwe klasgenoten in de smaak te vallen en tegelijkertijd luistert ze niet naar jou, de leraar.
Een moeder mailt me en geeft aan dat haar zoon niet lekker in zijn vel zit. Hij is veel boos en kan zich moeilijk uiten. Het gaat over een zoon die heel gevoelig is met een sterk karakter. Deze moeder vertelt over haar zoon Roel en ze legt uit wat ze heeft geprobeerd om de situatie te verbeteren. Er verandert weinig tot niets…
Bij mijn cliënten en om mij heen zie ik dat de maatregelen rondom het corona virus voor iedereen verschillende gevolgen heeft. De werkende ouders kunnen het fijn vinden dat ze iets wezenlijks kunnen doen, om mensen te helpen. Voor de thuiswerkenden kan het fijn zijn om meer samen te zijn met het gezin en de rust ervaren van het ont-moeten. Er zijn ook ouders voor wie deze situatie flinke uitdagingen brengt. Zij raken juist meer uit hun doen, omdat de structuur en de regelmaat wegvalt en men meer op elkaars lip zit. Frustraties en irritaties kunnen sneller om de hoek komen kijken en dan hebben we natuurlijk ook nog de angst en onzekerheid wat dit allemaal teweeg brengt.
Eén ding hebben we gemeenschappelijk:
LEES VERDER
Ooit denk ik te weten.
Kind, ik kan helpen…
Heb helder zicht,
op wat er mist.
Een verwonderde blik…
Frustratie en ergernis
spelen een rol.
Zorgen,
gedragsproblemen.
Plezier, geluk,
het contact,
is alles weg?
Tijdens de ochtendspits lijkt er (alweer) een strijd te ontstaan met je kinderen. Ze werken niet echt mee, zoals jij dat graag zou willen. Na een langdurig heen en weer getrek komen jullie tot een soort van status quo. Maar er zijn al wat scheurtjes ontstaan, de strijd ligt nog op de loer. Het voelt niet écht lekker en je vraagt je af wat er voor nodig is om deze situatie te verbeteren.
Jouw wens is om een fijne, vertrouwelijke band te hebben met je kind(eren). Een plezierige relatie waar verbinding, harmonie en een veilige (thuis)plek centraal staan. Je ziet dat de realiteit niet (helemaal) weerspiegelt met wat je voor ogen hebt. Kinderen spiegelen je, maar hoe je het gedrag kunt ombuigen is nu nog een raadsel voor je. Wanneer je hoort dat dit kind weer kan stralen, wil jij dit dolgraag geloven.
