Vol verwachting…
In volle verwachting van wat er van ons wordt verwacht, heb ik ervaren dat kinderen onvoorwaardelijk van hun ouders houden. Dit heb ik afgelopen weekend ook weer, op een onaangename wijze, aangewezen gekregen.
In volle verwachting van wat er van ons wordt verwacht, heb ik ervaren dat kinderen onvoorwaardelijk van hun ouders houden. Dit heb ik afgelopen weekend ook weer, op een onaangename wijze, aangewezen gekregen.
We plagen elkaar graag en op diverse manieren. Daar kunnen we allebei om lachen en dat voelt goed. Binnen onze relatie is er gelukkig alle ruimte om eerlijk te zijn over wat we van iets vinden en tot waar het oké is. We weten wanneer het niet meer leuk is, het huilen ons – bij wijze van spreken – nadert. We voelen aan wanneer de grens wordt bereikt en het over kan gaan in pesten.
Wanneer de ergernissen zich opstapelen en we regelmatig worden geconfronteerd met deze vorm van pesten, kunnen we op een andere manier gaan kijken. Waar plagen (of pesten) we onszelf mee?
In deze lente periode van het jaar, waarin het zonlicht ons heerlijk verwarmd en de natuur lokt om erop uit te gaan, kunnen we onszelf blij maken met allerlei leuke ideeën. Zin om erop uit te trekken en het avontuur aan te gaan.
Je kent ze vast wel, van die harmonieuze plaatjes van gezinnen die vrolijk in de camera lachen. Dit was mijn droombeeld als jonge vrouw. Dit plaatje wilde ik graag realiseren met mijn gezin, zodat we samen geluk zouden kunnen ervaren. Mijn wens om een gelukkig leven samen met man en kinderen te leiden, was mijn missie. Welke les ik heb moeten leren, deel ik je in deze blog.
Een zacht gefluister in je oor, het kriebelige gevoel dat de fluistering achterlaat.. Je spelende kind, dat jou iets wilt vertellen, en je meeneemt in zijn of haar spel, een harde schreeuw van ongenoegen of de schaterlach van vreugde… Waarnaar luister jij het liefst?
Wat wil je horen of wat heb je allang niet meer gehoord? Mis je iets of is het precies zoals je graag wilt? LEES VERDER
Je gunt je kind al het geluk en je weet dat zelfvertrouwen nodig is om een gelukkig leven te kunnen leiden. Natuurlijk weet je ook dat beide ouders belangrijk zijn voor het welzijn van kinderen. Je kind is 50 % de vader en 50 % de moeder. Wijs je één deel af dan voelt het kind zich OOK afgewezen. Dat is natuurlijk geen bijdrage voor het zelfvertrouwen. Beide ouders hebben bij te dragen aan de ontwikkeling én welzijn van het kind. Geen van beide heeft een voorkeursbehandeling nodig, samen kunnen ouders de hemel op aarde zijn. Een evenwichtige, eerlijke en aantrekkelijke relatie tussen papa en mama is de hemel op aarde voor een kind én zijn zelfvertrouwen.