Een kind is geheel afhankelijk,
in verbinding met
de ouder.
Later leer je los te komen,
van alle oordelen,
overtuigingen en gedachten,
die jou zijn geleerd.
LEES VERDER
De harmonie en vrede die we graag binnen het gezin of de groep willen zien en ervaren, vraagt om aandacht en de spanningen kunnen daardoor flink oplopen. Onze kinderen worden nu geconfronteerd met situaties thuis, op school of in de samenleving, die wijzelf niet hebben gekend. Dit kan ervoor zorgen dat het evenwicht binnen onze relaties ruw wordt verstoord. Ieder kind heeft een boodschap voor zijn ouder en zijn omgeving. Een boodschap die door het kind vaak niet in woorden uit te drukken is. Kinderen zijn krachtig, onbevangen, puur en één en al liefde. Het gedrag is logisch en een signaal voor iets wat eronder ligt, waar we je graag meer over willen laten ontdekken.
In het dagelijkse leven leren kinderen van hun omgeving hoe zij om kunnen gaan met veranderingen. Kinderen maken veelvuldig veranderingen mee wanneer ze iets nieuws moeten leren. Ze volgen hun verlangens of komen veelal noodgedwongen voor nieuwe wegen, werkwijzen te staan of moeten zij iets doen wat ze nog nooit hebben gedaan. Dit kan behoorlijk oncomfortabel aanvoelen en een (interne) reactie oproepen. Zo kunnen ze bijv. gefrustreerd raken of spanning ervaren. Deze gevoelens van frustraties en/of spanningen kunnen hen ervan weerhouden om een nieuwe stap te wagen. Het zijn twee grote valkuilen, die ontwikkeling in de weg kan zitten. Jij kan deze helpen voorkomen of vermijden….
Als ouder of opvoeder ben je gelukkig als je ziet dat je kind lekker in z’n vel zit. Dat je kinderen stralen en gelukkig zijn, vol energie en doen waar ze blij van worden. Maar zorgen dat je samen kunt genieten en gelukkig zijn, lijkt de laatste periode nauwelijks zichtbaar in je leven. Je bent druk met de ballen in de lucht gooien en het is hard werken.
Ooit ben ik zo moe en is het uit bed komen een hele tour. Ik kan amper in beweging komen. Het ouderschap en werken combineren, is een ingewikkelde taak. Vooral op de momenten dat mijn kind extreem is in het uiten van frustraties en intens verdriet, die ze laat zien. De emoties die naar voren komen, zodra ze geconfronteerd wordt met haar leerprobleem. Het leren lezen wat ooit lastig voor haar is. Wat ze ook doet, er komt niet of nauwelijks beweging, in het proces.
In de praktijk kunnen kinderen onzeker doen en weinig veerkracht en zelfvertrouwen uitstralen. Deze houding kan ervoor zorgen dat je hem/haar wilt beschermen. Het beschermen is een goedbedoelde manier om je kind te willen helpen, en wellicht zit dat diep in ons systeem verweven, dat het een eerste automatische reactie is. De vraag is: “Help je het kind er daadwerkelijk mee?”
Een kind dat blijheid uitstraalt, een clubje stralende kinderen, is een genot om naar te kijken. Mis je nu die blijheid bij je kind? Weet dat er achter het onaangename gedrag, problemen en/of zorgen een boodschap schuilt, waar jullie je geluk kunnen vinden. Het blijde nieuws is, dat dit beide richtingen op werkt. Wanneer jij straalt, straalt je kind met je mee.
Een klas met kinderen, die zich samen onveilig voelen. De groep heeft nauwelijks een vriendelijk woord over voor elkaar. Kinderen zijn met een zekere regelmatig in conflict met elkaar. De emoties lopen hoog op en er zijn een aantal kinderen die doorlopend niet willen luisteren. Ze nemen de regie over en veroorzaken chaos. En nu?
Je gunt je kind al het geluk en je weet dat zelfvertrouwen nodig is om een gelukkig leven te kunnen leiden. Natuurlijk weet je ook dat beide ouders belangrijk zijn voor het welzijn van kinderen. Je kind is 50 % de vader en 50 % de moeder. Wijs je één deel af dan voelt het kind zich OOK afgewezen. Dat is natuurlijk geen bijdrage voor het zelfvertrouwen. Beide ouders hebben bij te dragen aan de ontwikkeling én welzijn van het kind. Geen van beide heeft een voorkeursbehandeling nodig, samen kunnen ouders de hemel op aarde zijn. Een evenwichtige, eerlijke en aantrekkelijke relatie tussen papa en mama is de hemel op aarde voor een kind én zijn zelfvertrouwen.
Kan jij verlangen naar een eigen plekje? Een plaats waar je gewoon even jezelf kunt zijn… waar niets moet of waar je even niet nodig bent! Los van de verwachtingen, de druk, het moeten… Hoe zou het voor je zijn als je voorbij het drukkende gevoel kunt gaan?
