Vol verwachting…
In volle verwachting van wat er van ons wordt verwacht, heb ik ervaren dat kinderen onvoorwaardelijk van hun ouders houden. Dit heb ik afgelopen weekend ook weer, op een onaangename wijze, aangewezen gekregen.
In volle verwachting van wat er van ons wordt verwacht, heb ik ervaren dat kinderen onvoorwaardelijk van hun ouders houden. Dit heb ik afgelopen weekend ook weer, op een onaangename wijze, aangewezen gekregen.
Wat begint als lastig en vermoeiend, is getransformeerd naar het kunnen volgen van spontane impulsen, die vreugde en voldoening geven. Daar waar het voor een ander heel mooi kan zijn, zoals betrokken- en veiligheid mogen ervaren, respect en waardering krijgen, kunnen we zelf onderweg fikse uitdagingen tegenkomen. Misschien zit je er nu middenin. Weet dan dat er licht aan het einde van de tunnel is. |
Je bent een mooie spiegel om in te kijken en jij durft mij een spiegel voor te houden, die ik heb aan te kijken, waardoor we van en met elkaar groeien en verder ontwikkelen gedurende onze gezamenlijke reis. Als kind onzeker, stil en teruggetrokken, zag ik thuis iets anders… |
We plagen elkaar graag en op diverse manieren. Daar kunnen we allebei om lachen en dat voelt goed. Binnen onze relatie is er gelukkig alle ruimte om eerlijk te zijn over wat we van iets vinden en tot waar het oké is. We weten wanneer het niet meer leuk is, het huilen ons – bij wijze van spreken – nadert. We voelen aan wanneer de grens wordt bereikt en het over kan gaan in pesten.
Wanneer de ergernissen zich opstapelen en we regelmatig worden geconfronteerd met deze vorm van pesten, kunnen we op een andere manier gaan kijken. Waar plagen (of pesten) we onszelf mee?
In deze lente periode van het jaar, waarin het zonlicht ons heerlijk verwarmd en de natuur lokt om erop uit te gaan, kunnen we onszelf blij maken met allerlei leuke ideeën. Zin om erop uit te trekken en het avontuur aan te gaan.
Een kind is geheel afhankelijk,
in verbinding met
de ouder.
Later leer je los te komen,
van alle oordelen,
overtuigingen en gedachten,
die jou zijn geleerd.
LEES VERDER
Je kent ze vast wel, van die harmonieuze plaatjes van gezinnen die vrolijk in de camera lachen. Dit was mijn droombeeld als jonge vrouw. Dit plaatje wilde ik graag realiseren met mijn gezin, zodat we samen geluk zouden kunnen ervaren. Mijn wens om een gelukkig leven samen met man en kinderen te leiden, was mijn missie. Welke les ik heb moeten leren, deel ik je in deze blog.
In het dagelijkse leven leren kinderen van hun omgeving hoe zij om kunnen gaan met veranderingen. Kinderen maken veelvuldig veranderingen mee wanneer ze iets nieuws moeten leren. Ze volgen hun verlangens of komen veelal noodgedwongen voor nieuwe wegen, werkwijzen te staan of moeten zij iets doen wat ze nog nooit hebben gedaan. Dit kan behoorlijk oncomfortabel aanvoelen en een (interne) reactie oproepen. Zo kunnen ze bijv. gefrustreerd raken of spanning ervaren. Deze gevoelens van frustraties en/of spanningen kunnen hen ervan weerhouden om een nieuwe stap te wagen. Het zijn twee grote valkuilen, die ontwikkeling in de weg kan zitten. Jij kan deze helpen voorkomen of vermijden….
Je hoeft het even niet (meer) alleen te doen, vanaf nu delen jullie de gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de kinderen. Natuurlijk deel je de verantwoordelijkheid het gehele jaar door, maar als partners in de vakantie periode of als duo’s voor de groep, breng je meer tijd samen door, waardoor de persoonlijke aandacht gemakkelijker verdeeld wordt.
Ooit ben ik zo moe en is het uit bed komen een hele tour. Ik kan amper in beweging komen. Het ouderschap en werken combineren, is een ingewikkelde taak. Vooral op de momenten dat mijn kind extreem is in het uiten van frustraties en intens verdriet, die ze laat zien. De emoties die naar voren komen, zodra ze geconfronteerd wordt met haar leerprobleem. Het leren lezen wat ooit lastig voor haar is. Wat ze ook doet, er komt niet of nauwelijks beweging, in het proces.