Een clowntje met z’n lach
Er was eens een jongetje dat zichzelf uitlachte. Hij kwam geregeld in een situatie terecht waar juist hij degene was, die tegen paaltjes of deuren aanliep, over een stoeptegel struikelde of iets liet vallen….
Er was eens een jongetje dat zichzelf uitlachte. Hij kwam geregeld in een situatie terecht waar juist hij degene was, die tegen paaltjes of deuren aanliep, over een stoeptegel struikelde of iets liet vallen….
Wat begint als lastig en vermoeiend, is getransformeerd naar het kunnen volgen van spontane impulsen, die vreugde en voldoening geven. Daar waar het voor een ander heel mooi kan zijn, zoals betrokken- en veiligheid mogen ervaren, respect en waardering krijgen, kunnen we zelf onderweg fikse uitdagingen tegenkomen. Misschien zit je er nu middenin. Weet dan dat er licht aan het einde van de tunnel is. |
We plagen elkaar graag en op diverse manieren. Daar kunnen we allebei om lachen en dat voelt goed. Binnen onze relatie is er gelukkig alle ruimte om eerlijk te zijn over wat we van iets vinden en tot waar het oké is. We weten wanneer het niet meer leuk is, het huilen ons – bij wijze van spreken – nadert. We voelen aan wanneer de grens wordt bereikt en het over kan gaan in pesten.
Wanneer de ergernissen zich opstapelen en we regelmatig worden geconfronteerd met deze vorm van pesten, kunnen we op een andere manier gaan kijken. Waar plagen (of pesten) we onszelf mee?
Stel je een plek voor waar een ieder zich vanuit zijn of haar unieke eigenschappen en talenten kan ontplooien, zou je daar samen met je kind gelukkig zijn? Een veilig en warm thuis, leefomgeving, waar kinderen zichzelf kunnen zijn, plezier beleven en lekker in hun vel zitten. Open en nieuwsgierig nieuwe ontdekkingen opdoen, avonturen beleven en alles durven delen wat er speelt. Zou dat een ideale wereld kunnen zijn?
In deze lente periode van het jaar, waarin het zonlicht ons heerlijk verwarmd en de natuur lokt om erop uit te gaan, kunnen we onszelf blij maken met allerlei leuke ideeën. Zin om erop uit te trekken en het avontuur aan te gaan.
Een kind is geheel afhankelijk,
in verbinding met
de ouder.
Later leer je los te komen,
van alle oordelen,
overtuigingen en gedachten,
die jou zijn geleerd.
LEES VERDER
De harmonie en vrede die we graag binnen het gezin of de groep willen zien en ervaren, vraagt om aandacht en de spanningen kunnen daardoor flink oplopen. Onze kinderen worden nu geconfronteerd met situaties thuis, op school of in de samenleving, die wijzelf niet hebben gekend. Dit kan ervoor zorgen dat het evenwicht binnen onze relaties ruw wordt verstoord. Ieder kind heeft een boodschap voor zijn ouder en zijn omgeving. Een boodschap die door het kind vaak niet in woorden uit te drukken is. Kinderen zijn krachtig, onbevangen, puur en één en al liefde. Het gedrag is logisch en een signaal voor iets wat eronder ligt, waar we je graag meer over willen laten ontdekken.
Je hoeft het even niet (meer) alleen te doen, vanaf nu delen jullie de gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de kinderen. Natuurlijk deel je de verantwoordelijkheid het gehele jaar door, maar als partners in de vakantie periode of als duo’s voor de groep, breng je meer tijd samen door, waardoor de persoonlijke aandacht gemakkelijker verdeeld wordt.
Lange tijd ontbrak het me aan tijd om te reflecteren. Op het moment dat ik reflecteren weer heb herontdekt, ontdek ik vele waardevolle dingen.
Door steeds dieper in dit onderwerp te duiken leer ik meer en meer over het spiegelen. mezelf, de ander én de maatschappij. Dat je kind, je partner, etc. reflecties zijn van jezelf. Door het gedrag wat raakt te vertalen, word je je bewust wat er onbewust van invloed is binnen de relatie. Er opent zich een hele nieuwe wereld.
Als ouder of opvoeder ben je gelukkig als je ziet dat je kind lekker in z’n vel zit. Dat je kinderen stralen en gelukkig zijn, vol energie en doen waar ze blij van worden. Maar zorgen dat je samen kunt genieten en gelukkig zijn, lijkt de laatste periode nauwelijks zichtbaar in je leven. Je bent druk met de ballen in de lucht gooien en het is hard werken.