De winter, daarmee hebben we het afgelopen weekend écht kennis mee gemaakt. Een seizoen, die vraagt om naar binnen te keren…
De herfst, die nu achter ons ligt en waar je hebt kunnen achterlaten wat je overbodig vond om mee te nemen…
Nu is het tijd om een zaadje te planten en te kiezen voor jouw JA…
Zelfs als die JA voor nu onlogisch en onmogelijk zou worden beschouwd. Is het een zuivere en pure ja, die juist voelt voor jou én waar je er erg blij van wordt? Ik neem je graag mee om je te inspireren. Hoe onmogelijk een situatie ooit kan lijken, deze uiteindelijk toch tot jouw realiteit kan behoren. En ik deel je mijn nieuwste zaadje….
Gisteravond bracht mijn partner naar voren dat hij erover twijfelt of de wintersport door gaat. Dat hij dit lange tijd wel zag zitten, maar door de veranderende situatie, weet hij het niet. Hij vertelde me, dat hij de snelheid van vaccineren, vindt tegenvallen. Hij heeft goede hoop voor de zomer…
Ik vond het van belang dat hij moest weten dat ik geen goed gevoel heb bij de vaccinatie en dat ik hier (nu) niet voor kies. Wellicht dat dit gevolgen heeft voor de zomervakantie.
Het heeft alles te maken met mijn zaadje, die ik plant, zodat ik de persoon kan zijn, wie ik wil zijn. Dit is mij JA: Ik heb een gezond fysiek lichaam, die zich grotendeels zelf heelt.
Mijn partner gaf aan dat ze vaccinatie toch niet konden verplichten… ik hield me stil en denk terug aan maart 2020, waar we mondkapjes nog als irrelevant zagen…
Vanochtend krijg ik tijdens een filmpje van Lorie Ladd een klaar heldere herinnering. Het was september 2017 en ik wist dat mijn droom… om volledig voor mijn onderneming te gaan… mijn JA is.
Rond okt-nov 2017 heb ik mijn wens met mijn partner gedeeld en hij zei dat hij er geen voorstander van was. hij deelde me allerlei bezwaren.
Eind mei, begin juni 2018 kom ik voor een keuze en ik merk dat ik vanzelf meega in het voorstel, dat de directeur heeft voor het nieuwe schooljaar. Een dag later heb ik contact met een mede student van de training tot kindertolk. Met haar deel ik het voorstel van de directeur, waarop ze de vraag stelt:” Is dit wat jou te doen staat?”
Het zet alsnog alles op zijn kop. Ik voel mijn angst en weet ook dat er iets anders op mij wacht. Met de bibbers in mijn benen deel ik met mijn partner mijn ware verlangen, waarop hij zegt dat ík het moet doen… Ik zie dit als een ‘go’ en besluit ervoor te gaan…
Er zitten een aantal dagen tussen, voordat ik weer naar mijn werk ga. Het geeft me de kans om aan het idee te wennen. Aan het einde van mijn werkdag op school heb ik weer een gesprek met de directeur. Met haar deel dat ik dat ik een andere keuze maak. Ze is ontroerd en vindt het mega dapper en stoer dat ik deze stap neem.
Op dat moment realiseer ik me ook, dat het als het ware de start is van daadwerkelijk afscheid nemen van de rol als juf in het basisonderwijs. Tegelijkertijd is het een nieuw begin om volledig te gaan voor mijn onderneming. Ik voel me heerlijk en vrij dat ik luister naar mijn intuïtie en dat ik het aandurf om erop te vertrouwen.
Wat ik me op dat moment nog niet besef, is dat met het loslaten van deze baan én rol alle herinneringen omhoog komen en het als het ware het startpunt is van een rouwproces. In de weken die volgen, ben ik de tijd op de Beets aan het verwerken. Alle mooie en minder mooie momenten passeren de revue en de dankbaarheid overheerst. Ik overzie dat ik op deze prachtige werkplek volwassen ben geworden en volledig de verantwoordelijkheid heb leren nemen voor groepen kinderen en hun ontwikkeling.
Tegelijkertijd weet ik ook dat er een nieuwe uitdaging op me ligt te wachten. Een nieuwe rol die ik graag wil spelen om ouders en opvoeders, die het (innerlijke) kind onaangenaam tegenkomen tijdens het opgroeien van het kind. Hén wil ik begeleiden, zodat er groots geluk ontstaat voor zowel ouder als kind, (die in de luwte blijft). Ik vertaal het gedrag van kinderen naar de ouder/opvoeder en neem hen mee in het liefdevolle leerproces dat flink confronterend is, maar mega waardevol voor een ieder die erbij betrokken is.
Waarom herinner ik me deze setting? Het geeft mij de bevestiging, dat als ik mezelf helemaal heb getransformeerd in de persoon die ik wil zijn, de omgeving als (haast) vanzelf mee gaat.
Vanuit PresentChild® én coach Maartje Koper, die mij beiden hebben begeleid, is het verlangen ontstaan om mijn eigen realiteit te creëren… op een wijze die voor mij, mijn dierbaren én het collectief een grootse bijdrage is. Een gezonde en gelukkige wereld creëren, die in harmonie leeft.
Binnen dat gezonde deel, word ik nu getriggerd door de gesprekken over vaccinatie. Het stuit me tegen de borst en ergens wil ik gaan onderzoeken wát het nu precies bij me raakt. Waarom? Ik heb het gevoel dat we worden meegesleept in een situatie die niet goed is voor mij, mijn dierbaren, de mens. Ik geloof nu meer in het menselijke fysiek herstellende vermogen en door de chaos die er in de wereld heerst, heb ik het gevoel dat men reageert op de angst, i.p.v. met liefde. Het mondkapjes verhaal vind ik daar een goed voorbeeld van.
Ik heb de ervaring dat het juist is, om je gevoelens te erkennen, aan te kijken en te doorvoelen… dat er gedachten, oordelen en of overtuigingen zijn, die ervoor zorgen hoe je je voelt en op welke manier jij handelt. Ik heb mijn gedachten, oordelen en overtuigingen over een virus die zeer besmettelijk is en die grote gevolgen voor de mensheid heeft nog niet op een rij, maar weet wél dat reageren vanuit angst geen bijdrage is.
Waar ik nu ook moeite mee heb, is dat ik misschien gedwongen wordt tot een bepaalde keuze. Ik geloof in de vrijheid van mening en dat ieder individu zélf kan bepalen wat juist is. Nu lijkt het erop dat we in een hoek worden gedreven, en dát voelt heel vervelend, bijna vernederend. Mijn intuïtie zegt me dat dit niet klopt.
Nu raakt het ook een trauma aan. Het kind dat moet gehoorzamen aan ‘de heersende macht’. Als het ware monddood wordt gemaakt, jouw mening doet er niet toe, je hebt dit aan te gaan. De handelingen die ooit bij mij met medicatie werden verricht, zodat de blaasjes in de mond weer zouden verdwijnen, werden overigens met de beste bedoelingen gedaan. De uitleg, de erkenning voor de gevoelens misten echter én de manier waarop ik werd behandeld zou je nu wreed kunnen noemen. Men dacht dat het de juiste wijze was, maar daarover kunnen de meningen verschillen.
In het bewustzijn waarin ik nu leef, had mijn lichaam wellicht een boodschap voor mijn omgeving, die niet kon worden overzien. Met alle kennis en ervaring die ik nu heb opgedaan weet ik dat deze weg, die we nu bewandelen binnen het collectief, een weg is waarin er vele lessen zijn te leren.
Door mijn eigen ervaring heb ik vele lessen reeds geleerd en verkies ik er graag zélf voor om te bepalen wat er in mijn lijf wel of niet komt … Ieder zijn eigen vrije wil erend. Alles wat míj (onaangenaam) triggert; het gedrag van mijn kinderen, partner, lichaam, familie, vrienden, het collectief… hebben me immers iets te vertellen. De boodschap brengt me naar de kern…naar mijn innerlijke stem. Die me ALTIJD de juiste weg wijst.
Het vraagt mij hier en nu een shift te maken in de persoon die ik wil zijn. Een gezond en gelukkig persoon, die zélf bepaalt wat klopt voor haar en die helder en duidelijk is naar haar omgeving. De persoon die handelt zoals het klopt voor haar… en begrenst waar nodig. Er is geen discussie nodig, een mededeling is meer dan voldoende. Ik heb voor mezelf helder waarom ik tot deze keuze ben gekomen en ik hoef niemand te overtuigen.
Ik weet nog dat ik afscheid nam van mijn baan in loondienst en dat met name onze oudste dochter heel bang was om deze financiële injectie aan inkomsten los te laten. Alle zekerheden vielen als het ware in duigen. Van de week zegt ze tegen mij, dat ze nu graag de Pabo doet, dat ze graag op een basisschool wilt werken, maar nu weet dat ze op haar tijd ook weer een andere keuze kan maken.
Ik ben mega dankbaar dat ik mijn kind, die ooit vol angst zat voor veranderingen, heb geleerd en voornamelijk heeft voorgeleefd, dat het leven vele uitdagingen kent en het juist is om je daaraan te durven overgeven, meebewegen en te vertrouwen dat het allemaal wel weer losloopt. Dat het juist is om te doen wat je vervuld en gelukkig maakt.
Deze periode waarin we nu leven vraagt van ons allemaal een grote mate van flexibiliteit en veerkracht. Als je merkt dat je onaangenaam wordt geraakt, weet dat dit jou iets te vertellen heeft en de kern raakt waar het voor jou om gaat.
Weet jij dat het voor jou klopt om in stilte naar binnen te keren en voelt het juist om een stok achter de deur te hebben, om hier tijd voor vrij te maken? Iedere maand ga ik live en deel ik een Maandelijkse Magische Me-time Moment, die je ook kunt terugkijken. Heb je zin om erbij te zijn of later terug te kijken in de besloten facebookgroep? Bericht me even persoonlijk en ik neem contact met je op.
Ik neem je graag mee in de stilte… mediterend, visualiserend… naar wie jij wilt zijn, voorbij boosheid, angst, verdriet en alle andere gevoelens die we allemaal mogen aankijken… Ik nodig je graag uit om erbij te zijn. Voel je welkom.
Ik wens je een dag met een grote mate van flexibiliteit voor jezelf én de ander,
Liefs Lisa
Kindertolk® en coach van Groot Geluk kindercoaching.
De coach die jou begeleid het kind zélf te begeleiden naar geluk.
P.s. Voor vragen over het begeleiden van je kind, kinderen, workshops of vrijblijvende kennismaking, kun je me altijd mailen. Laat me gerust weten wat er speelt en we onderzoeken of we willen samenwerken. Mail me gewoon even naar info@grootgelukkindercoaching.nl